...του Μπάμπη Ζάχαρη
Οι λόγοι που καθιστούν τον Δήμο μας τόσο ευάλωτο στις πλημμύρες, είναι πολλοί. Σίγουρα, η γειτνίαση με τον ορεινό όγκο της Πάρνηθας, δημιουργεί ένα πρόβλημα, λόγω του μεγάλου όγκου όμβριων υδάτων που οδεύουν προς την πόλη μας.
Ένας άλλος λόγος, είναι η χείριστη, μέχρι τώρα, διαχείριση των ρεμάτων της περιοχής μας. Η αυθαίρετη δόμηση, αλλά και οι μη επικαιροποιημένες υδραυλικές μελέτες που κατά καιρούς έχει εκπονήσει ο Δήμος, καθώς και ο πρόχειρος σε αρκετές περιπτώσεις, ρυμοτομικός σχεδιασμός, οδηγούν σε κλείσιμο των ρεμάτων, χωρίς πρόβλεψη για τη διευθέτηση αυτών ή τη δημιουργία κατάλληλων τεχνικών έργων συλλογής των όμβριων υδάτων.
Προσπάθειες μικρής κλίμακας, όπως το πρόγραμμα RAINDROP, ενός πιλοτικού έργου μικρής εμβέλειας, δεν μπορούν να δώσουν λύση στο τεράστιο αυτό πρόβλημα. Επιβάλλεται να υπάρξει οργανωμένη αντιμετώπιση του θέματος και όχι αποσπασματικές λύσεις τοπικού χαρακτήρα.
Σίγουρα η πολυπλοκότητα του θέματος «όμβρια ύδατα και αντιπλημμυρικά έργα» είναι μεγάλη. Χρειάζεται τόσο πολιτική βούληση, όσο και τεχνική και επιστημονική επάρκεια των μελετητών και κατασκευαστών των έργων, έτσι ώστε αυτά να λειτουργήσουν προς όφελος των πολιτών.”
Τα προαναφερθέντα αποτελούν απόσπασμα άρθρου που είχα γράψει προεκλογικά, τον Σεπτέμβρη του 2010. Δυστυχώς εξακολουθεί και είναι επίκαιρο και διαχρονικό.
Και θα συνεχίσει για πολύ καιρό ακόμα, εάν το θέμα της διαχείρισης των ομβρίων υδάτων, δεν αντιμετωπιστεί ΣΥΝΟΛΙΚΑ, και όχι ΑΠΟΣΠΑΣΜΑΤΙΚΑ.
Η ένστασή μου είναι πως θα έπρεπε να επικαιροποιηθούν, λαμβάνοντας υπόψη τη ραγδαία αύξηση του πληθυσμού της πόλη μας.
Με τις πρόσφατες βροχές, οι δρόμοι πλημμύρησαν ξανά. Δυνατότητα να προσεγγίσουμε την κεντρική πλατεία, την αγορά, με το αυτοκίνητο, δεν υπάρχει πλέον. Σωστά θα μου πείτε.
Οπότε, αφήνουμε το αυτοκίνητο στην Αγίας Τριάδος ή σε κάποιον άλλο περιφερειακό της πλατείας, δρόμο, και συνεχίζουμε με τα πόδια. Σωστότατα θα μου πείτε ξανά. Και θα συμφωνήσω.
Όμως. Όντας οι δρόμοι γεμάτοι νερά, και τα αυτοκίνητα να περνούν αδιαφορώντας για τον πεζό, είναι πραγματικά μια περιπέτεια να φτάσεις στεγνός στον προορισμό σου.
Φανταστείτε γονείς με τα παιδιά τους, την ώρα που κλείνουν τα σχολεία. Πραγματική περιπέτεια.
Όσα διαβάσατε μέχρι τώρα, δεν είναι άσχετα μεταξύ τους. Δείχνουν πως για την υλοποίηση οποιουδήποτε Τεχνικού ή άλλου έργου, πρέπει να έχουν ληφθεί υπόψιν όλες οι παράμετροι.
Ο χρονικός προγραμματισμός εκτέλεσης οποιουδήποτε έργου πρέπει να είναι τέτοιος που να μην δημιουργεί περισσότερα προβλήματα από αυτά που επιδιώκουμε να λύσουμε. Και φυσικά, η αλληλουχία των επιμέρους εργασιών να έχει τη λογική της όσο το δυνατόν μικρότερης όχλησης των πολιτών.
Στη συγκεκριμένη περίπτωση, η εμπειρία μου λέει πως θα έπρεπε πρώτα να λυθεί το θέμα των ομβρίων, κατόπιν να κατασκευασθεί το δίκτυο των πεζόδρομων, και στη συνέχεια οι κυκλοφοριακές παρεμβάσεις, καθώς και εξασφάλιση θέσεων στάθμευσης, προκειμένου να γίνει η σύνδεση των πεζόδρομων. Αφού θα έχει προηγηθεί ο διάλογος με τους πολίτες, που σε τελική ανάλυση θα είναι οι χρήστες του έργου.
Όλες οι κυκλοφοριακές και άλλες μελέτες που ενδεχομένως έχουν πραγματοποιηθεί, δεν θα πρέπει να είναι αποκομμένες μεταξύ τους. Πρέπει να αλληλοσυμπληρώνονται και φυσικά να υλοποιούνται όπως ακριβώς μελετήθηκαν. Διαφορετικά, θα υπάρχουν γειτονιές που θα θεωρούν πως το πρόβλημά τους λύθηκε όταν θα κατασκευάσουμε ένα μικρό μέρος των αντιπλημμυρικών έργων, όμως δυστυχώς το πρόβλημα απλά θα έχει πάει στην επόμενη γειτονιά.
Αλλά ΔΕΝ θα έχει λυθεί αν δεν αντιμετωπισθεί ΣΥΝΟΛΙΚΑ.
Μπάμπης Ζάχαρης
Πολιτικός Μηχανικός ΤΕ/ΕΔΕ - MSc
στο Δομικό Σχεδιασμό και στη
Διαχείριση Τεχνικών Έργων
